روضه مكتوب شب سوم محرم

 مرحوم آيت الله العظمي ميرزا جواد آقاي تبريزي دررابطه با حضرت رقيه چنين فرمودند؛

حضرت رقيه(عليها سلام) قبرش در شام مشهوروفلسفه ي وجود آن قبر در شام،رسوا كردن دشمنان دين است كه بعد ها قضاياي شام را انكارنكنند.  وقبرحضرت رقيه(عليها سلام) نشانه اسير شدن زنها در اين مكان مقدّس است وكسي ديگر نمي تواند قضاياي شام را تكذيب كند.  ودفن حضرت رقيه وقبر شان در اين مكان خود سند گويايي آن است .

ولذا نبايد به تشكيك بعضي توجه كرد كه در خصوص قبر و مقام آن حضرت القاء شبهه مي كنند. آنان اغوا شدگان شيطا نند.  زيارت اين خانم (حضرت رقيه(عليها سلام))كسب معنويت است كه مي تواند انسان را از انحراف نجات دهد وهمه را تشويق به زيارت آن مي كنيم وبراي همه دعا مي كنيم.  (1)

******************

كدام پرنده است كه در روزها روزه دار و حزين است و شبها تا صبح در عزاي امام حسين زمرمه و نوحه سرائي مي كند؟

امام صادق عليه السّلام در باره جغد فرمودند: آيا احدى از شما جغد را در روز ديده است؟
محضر مباركش عرض شد: خير ابدا در روز ظاهر نشده و تنها در شب پيدا مى‏گردد.
حضرت فرمودند: امّا اينكه اين حيوان پيوسته در خرابه‏ها مسكن گرفته و در آبادى نمى‏آيد جهتش آنست كه:
وقتى حضرت امام حسين عليه السّلام شهيد شدند اين حيوان بواسطه قسم بر خود حتم نمود كه ابدا در آبادى سكنا نكرده و منزلش تنها در خرابه‏ها باشد  پس پيوسته در روز صائم و حزين است تا شب فرا برسد  و وقتى شب در آمد از ابتداء آن تا صبح بر مصيبت حضرت امام حسين عليه السّلام زمزمه و نوحه‏سرائى و مرثيه‏خوانى مى‏كند. (2)

به جغدي بلبلي گفتا تو در ويرانه جا داري

من اندر بوستان بر شاخه ي سرو آشيان دارم

بگردان روي از اين ويران بيا با من سوي بستان

ببين چندين هزاران سرو وكاج و ارغوان دارم

جوابش داد اي بلبل تو را ارزاني آن گلشن

مرا اين بس كه در ويرانه مأوا و مكان دارم

اي بلبل من هم مثل تو چمن نشين بودم مي دوني كي ويرانه نشين شدم ؟

مي گه: بر حضرت رضا عليه السّلام وارد شدم، آن جناب به من فرمود:اين جغد را مى‏بينى؟ مردم چه مى‏گويند؟

عرض كردم: فدايت شوم آمده‏ايم كه از شما بپرسيم.حضرت فرمودند: اين جغد در عصر جدّم رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در منازل و قصرها و خانه‏ها سكنى داشت و هر وقت مردم مشغول خوردن طعام بودند اين حيوان پر مى‏زد و در مقابل ايشان خود را مى‏رساند و مردم طعام و غذا جلويش مى‏ريختند و اين حيوان طعام خورده و از آب خود را سيراب مى‏كرد و سپس به منزلش بر مى‏گشت ولى هنگامى كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام شهيد شدند از شهر و آبادى خارج گشت و در خرابه‏ها و كوهها و بيابان‏ها مكان گرفت و گفت:بد امّتى شما مى‏باشيد! پسر دختر پيامبر خود را كشتيد و من به نسبت به نفس خود از شما در امان نيستم. (3)

جوابش داد اي بلبل تو را ارزاني آن گلشن

مرا اين بس كه در ويرانه مأوا و مكان دارم

اگر ويرانه بد بودي چرا پس دختر زهرا

به ويران مي نشستي كز غمش آتش به جان دارم (4)

امام سجاد (عليه السلام) : فرمود:

در شهر شام يزيد مارا درمكاني حزن آور قرار داد شبها از سرما وروزها از گرما در امان نبوديم . يزيد دستور داده بود كه فرداي شب شهادت حضرت رقيه اين مكان را روي اهلبيت خراب كنند وهر كدام كه زنده ماندندرا بكشند.

اما.آن شب رقيه از دنيا رفت وصداي ضجه وناله بلند شد ومردم را متوجه وفات خود نمود لذا يزيد منصرف شد. (5)

چه شبي بود شب شهادت حضرت رقيه (سلام الله عليها).واي از اون لحظه اي كه زن غساله رو آوردند بدن اين ناز دانه را غسل بدهد.

بيا تو اي   زن  غساله  از  طريق   وفا

به اين صغيره بده غسل از براي خدا

مكن خيال كه او  از اهل  روم و تاتار است

كه غسل دادن او سخت بر تو دشوار است

سرور سينه ي  سلطان  عالمين   است  اين

صغيره فاطمه مظلومه ي حسين است اين

مگو كه از چه رخ  او چو كهربا  باشد

زداغ   تشنگي   دشت   كربلا    باشد

مگو كه زخم به پايش برون بود از حد

به روي خار مغيلان دويده او  بي حد

رخ   چو  ماه منيرش   اگر   بُوَد   نيلي

به راه شام بسي خورده از جفا سيلي(6)

هنگامى كه زن غساله ، بدن رقيه (عليها سلام)را غسل مى داد، ناگاه دست از غسل كشيد، و گفت : سرپرست اين اسيران كيست ؟ حضرت زينب (عليها سلام) فرمود: چه مى خواهى ؟
غساله گفت:اين دخترك به چه بيمارى مبتلا بوده كه بدنش كبود است ؟
حضرت زينب (عليها سلام)در پاسخ فرمود: اى زن ! او بيمار نبود؛ و اين كبوديها آثار تازيانه ها و ضربه هاى دشمنان است .(7)                       ببين چه به روز اين نازدانه آوردند. آخه يه مرد اگه از روي مركب روزمين بيفته خدا مي دونه چه به روزش مياد خدا نكنه دختر سه چهار ساله باشه اون هم نه اينكه خودش بيفته نه .آن سرباز دشمن عصباني شد  اين ناز دانه را گرفت واز بالا به روي زمين انداخت،آن ناز دانه مشغول دويدن در  تاريكي شد تا آنكه پاهايش مجروح وخسته شد. (8)

چون ياد كنم  از دل سوزان  رقيه

سوزد دلم  از  رنج  فراوان رقيه

از روز ازل تا  به ابد  ديده  نبيند

شامي  چوشب شام غريبان رقيه

منابع:

(1) مقتل رقيه ص35 (2)

(2) كامل الزيارات-ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 319

(3) كامل الزيارات-ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 319

(4) ادامه شعر:

گذشتم از گل احمر پس از مرگ علي اكبر   

به دل، داغ غم ناكامي آن نوجوان دارم

تو بر سر شورش شمشاد و ياس و ارغوان داري   

من اندر لانه ي دل ، داغ عباس جوان دارم

(5) منتهي الا مال

(6) از مدينه تا مدينه  ص 965

(7) الوقايع و الحوادث ج 5، ص 81 و در روايت ديگر است كه: آن زن دست از غسل كشيد و دستهايش ‍ را بر سرش زد و گريست گفتند:چرا بر سر مى زنى ؟ گفت: مادر اين دختركجاست تا به من بگويد چرا قسمتهايى از بدن اين دخترك سياه شده است ؟ گفتند: اين سياهى ها اثر تازيانه هاى دشمنان است.

(8) (حضرت رقيه شيخ علي فلسفي  ص، 15، ناسخ التواريخ ص531،معالي السبطين ص 81)

(برگرفته از سایت امیربیان )

وبلاگ منادیون

بزرگترین مرجع سخنرانی مکتوب

علماء وعاظ و خطباء

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: